De klassieker, een begrip. Ook in onze regio, al sinds jaar en dag. Immers: Feyenoord versus Ajax én Ajax versus Feyenoord, minimaal 2x per seizoen. Maar ook in andere sporten komen we de typering klassieker vaak tegen. Neem de wielersport, bijvoorbeeld. Op twee wielen worden jaarlijks de nodige klassiekers afgeraffeld; vaak met de nodige (gewenste?, gezochte?) heroïek. Ook worden deze koersen vaak aangeduid met fraaie bijnamen. Denk aan: La Primavera; Vlaanderens Mooiste (of: De Hoogmis); De Hel van het Noorden; La Doyenne; De Koers van de Vallende Bladeren etc.. Ofwel: Milaan – San Remo; de Ronde van Vlaanderen; Parijs – Roubaix; Luik – Bastenaken – Luik én de Ronde van Lombardije. Allemaal koersen die al ‘eeuwen’ worden verreden en in die zin het predicaat klassieker zeker meer dan waardig dragen.

Door: Leo Kattestaart

Sedert 2007 wordt in het mooie Toscane (It.) de koers Strade Bianche verreden; de eerste jaren onder de respectieve namen Monte Paschi Eroica en Montepaschi Strade Bianche, maar ingaande 2012 simpelweg tot Strade Bianche (Witte Wegen) omgedoopt. En waar bij de klassiekers van oudsher meer en meer gezocht werd -én nog steeds wordt- naar bepaalde extremen (steile heuvels; kasseien; aankomsten heuvelop), daar had deze koers in Toscane al direct onderscheidende ingrediënten in de aanbieding, namelijk: de witte, onverharde wegen, dit alles gelardeerd met nogal wat hoogtemeters. Een klassieker in wording? Mwahh, zeg maar gerust: een klassieker! Kijkend naar de winnaars van deze nog jonge koers dan bemerk je direct de zwaarte van deze eendagskoers, want er prijken eigenlijk louter gevestigde namen op de erelijst, zoals: Fabian Cancellara 3x; Michal Kwiatkowski 2x, maar ook laureaten als Philippe Gilbert; Moreno Moser; Zdenĕk Štybar; Tiesj Benoot; Julian Alaphilippe én vorig jaar Wout van Aert. Waarlijk niet mis, zo’n erelijst.

Nog geen Nederlander als winnaar, maar daar zou aanstaande zaterdag 6 maart, de dag van de 15e editie van Strade Bianche, best weleens verandering in kunnen komen. Immers: aan het vertrek ook Mathieu van der Poel. Vorig jaar, bij zijn debuut in de Strade, reikte de zoon van Adrie tot ‘slechts’ een 15e stek, maar dat zal dit jaar ongetwijfeld (malheur en tegenslagen, daargelaten) een hogere klassering worden. Primus? Hij is één van de gedoodverfde favorieten, da’s zeker. Hij zal dan wel af moeten rekenen met wereldkampioen Julian Alaphilippe en met de winnaar van editie 2020: Wout van Aert. En daar loert natuurlijk direct het gevaar, want het bekende spreekwoord waar twee (in dit geval eigenlijk drie…) honden….etc..

Outsiders? Genoeg. Neem Tom Pidcock. Deze slechts 21- jarige, kleine (hij meet nog geen 1.60) Brit is eigenlijk geen outsider, maar gewoon eveneens een regelrechte kanshebber. Won in 2017 als junior al de jeugdversie van Parijs – Roubaix en Tom staat ook -gelijk Mathieu & Wout- bekend als een geducht veldrijder. Nu bezig met zijn eerste profseizoen op de weg (vorig jaar laureaat van de ‘kleine’ Giro d’Italia voor beloften!), en hij heeft in dit prille seizoen zijn goede vorm al getoond. Andere kandidaten/outsiders zijn o.a.: Davide Ballerini; Kasper Asgreen; Greg van Avermaet; Davide Formolo; Jakob Fuglsang of zelfs Tadej Pogačar. Of onze landgenoot Bauke Mollema, die zou ook weleens kort kunnen eindigen. Sterker: de tip van deze site voor zaterdag is Bauke Mollema! Hij is in bloedvorm en kan als geen ander steeds opnieuw zijn 2e adem vinden. En dat zal nodig zijn, want hoewel de afstand met 184 km. niet onoverkomelijk lijkt, daar zullen maar liefst elf onverharde stroken én de geniepige hoogteverschillen voor de gewenste selectie zorgen. En hoewel de startlijst helaas geen Rijnmond- tintje kent, geldt voor deze klassieker absoluut het credo: kijktip!!!


Het laatste nieuws:

Avatar foto

DoorMischa Keemink

WaterwegSport.nl - info@waterwegsport.nl