Waterwegsport.nl legend: Handbalster Sharon Kreischer -

Bij Waterwegsport.nl hebben we natuurlijk diep respect voor de sporters, bestuursleden en andere belangrijke giganten die onze regio het kleurrijke verleden geven waar deze om bekend staat !
In waterwegsport.nl legends kijken we met deze tijdsbepalers terug op de periode dat zij een prominente rol speelden. Hoe ging het toen en hoe gaat het nu? De volgende legend op ons lijstje is Sharon Kreischer De handbalster die het spel leerde bij Ventura in Schiedam, speelde Europees met Quintus. Haar debuut bij Schiedamse formatie had een indrukwekkende afloop…..

Personalia: Sharon Kreischer (1987), partner Stefan Spaan. Hebben samen drie kinderen, nl. Jade (4 jaar), Rive (3) en Savi (1).Sharon werkt als freelance fotografe.

Sport: handbal, van 10e tot 25e jaar. Daarna fitness, maar na aantal jaren zwanger te zijn geweest moet ik flink aan de bak.

Clubs: begon bij Venura in Schiedam als 10-jarige begonnen. Op mijn 18e ging ik naar Quintus. Heb daar bijna 5 jaar gespeeld waarna ik bij Ventura eindigde. Ik heb nog in de Nederlandse jeugd gespeeld.

Omschrijf jezelf als speelster: een harde speelster die altijd wilde winnen. Ik had een uitgesproken mening en trad zo nodig op als leider in het veld.

Je beste en slechtste trainer: Quintus-trainer René Romeijn was de beste. Hij zag het spelletje en kon het goed overbrengen. Natuurlijk mag ik Wil Plugge niet vergeten, want hij liet me als 15-jarige debuteren bij Ventura. De slechtste en dan echt de allerslechtste was André de Waal. Waarom die man altijd uit Pijnacker kwam begrijp ik nog steeds niet. Hij snapte helemaal niets van handbal.

Slechtste en beste medespeelster: een slechtste ga ik natuurlijk niet noemen, dat wil ik niemand aandoen. Yvette Broch, die overweegt om weer voor het Nederlands team te gaan spelen, was voor mij de allerbeste. Zij was als cirkelspeelster heel nadrukkelijk aanwezig, schreeuwde voortdurend naar ploeggenoten om ze bij de les te houden. Yvette stond er altijd voor de volle 100%.

Mooiste sportmomenten: de Champions League-wedstrijd met Quintus in Rusland. De trip, de wedstrijd en de ambiance waren onvergetelijk. En het kampioenschap met Ventura in 2011. We speelden een slechte partij, stonden steeds achter maar wisten toch te winnen. De vreugde was zo groot bij de speelsters en de afgeladen Margriethal.

Moeilijkste sportmoment: In het seizoen met die vreselijk André de Waal had ik het halverwege helemaal gehad. Dan zat je weer in een Limburgse kleedkamer op een zaterdagavond je af te vragen waar je mee bezig was. Ik wilde gewoon niet verder.

Kom je nog wel eens bij Ventura: heel lang niet, maar de laatste tijd begint het weer te kriebelen. Misschien is het leuk om met een vriendenteam te gaan spelen.

Mooiste complex: Topsportcentrum Almere.

Handbal binnen of buiten: absoluut binnen anders vind ik het geen handbal.

Vroeger was alles beter: Zeker, want toen speelde ik nog haha. Kwalitatief denk ik wel. Mijn vader zat op de volle tribune, toch hadden we een 1 op 1 contact. Hij gaf aan hoe ik speelde door te knikken. Stak hij zijn duim op dan was mijn spel goed. Nou dat was niet zo vaak hoor.

Omschrijf Ventura eens: een echte familieclub waar iedereen welkom is. Van de handbalouders spelen nu de kinderen. Er komt altijd veel familie kijken bij de wedstrijden. Er wordt wel getracht prestatief handbal te spelen maar dan kom je er niet met 2x in de week trainen. Daarom is voor de breedtesport, dus het recreatiehandbal net zo veel aandacht.

Leuke anekdotes: we speelden Europees met Quintus en op de terugreis overnachtten we in een Duits hotel. De volgende dag hadden we weer een wedstrijd en daarom gingen we op tijd naar bed. Er was vlakbij het hotel een reggae-festival en met een groepje, laat ik ze de baldadigen noemen, sloop ik het hotel uit. We klommen over een hek en we stonden even later op het festivalterrein. Het werd een topavond met die muziek van Bob Marley. We wisten ongezien weer terug in bed te komen. We hebben er niks over gehoord al weet ik dat eentje geklikt heeft.

Ook onvergetelijk was mijn debuut bij het 1e, ik was pas 15 jaar oud. En niet vanwege mijn spel, maar wat er na afloop in de kleedkamer gebeurde. Er stonden al een paar meiden onder de douche toen ik er naar toe liep. Ineens begon er eentje hard in haar handen te wrijven. Tegelijkertijd riep ze ‘wie moet ik nu haar tieten masseren.’ Ik pakte mijn handdoek, liep terug en kleedde me gelijk en weg was ik. Even later stond ik thuis onder de douche.

Door: Ton de Leede

Het laatste nieuws:

OVERIG NIEUWS

Waterwegsport.nl legend: Handbalster Sharon Kreischer

DoorMischa Keemink

DoorMischa Keemink

Gerelateerd bericht

DWS naar finale beker na slijtageslag

EK: Handbal dames overtuigend naar de Main Round

EK: Handbaldames verslaan Duitsland na sterke comeback

Dit moet je weten!

Schiedamse volleybal international Wessel Keemink vervolgt Carrière VfB Friedrichshafen

Luigi Bruins verlengt bij Zwaluwen: “Er zit nog zoveel potentie in deze groep”

Winterse transferperiode mogelijke uitweg voor Ivanusec: ‘Dinamo Zagreb wil hem graag terug’

Wie moet er onder de lat tegen PSV? ‘Het is nooit dat iets vijf dagen voor de wedstrijd al beslist is’