Bij Waterwegsport.nl hebben we natuurlijk diep respect voor de sporters, bestuursleden en andere belangrijke giganten die onze regio het kleurrijke verleden geven waar deze om bekend staat !
In waterwegsport.nl legends kijken we met deze tijdsbepalers terug op de periode dat zij een prominente rol speelden. Hoe ging het toen en hoe gaat het nu? Deze week niemand minder dan Edgar van der Roer. De Schiedame levensgenieter pur sang groeide op bij Excelsior’20 waarna hij bij Excelsior Maassluis, Sparta, VVV en ADO Den Haag een imposante loopbaan opbouwde. In de Meer stond hij oog in oog met Frank Rijkaard en ook spelen in een volle kuip is hem niet vreemd. Zijn hoogtepunt maakte hij echter mee met zijn vriendenteam van Excelsior’20 op een hockeytoernooi bij HCR……
Personalia: Edgar van der Roer (1972), dochter Sanne (18 jaar) en vriendin Susan ‘Suus’ van Gool. Ouders Ed en Door. Vader Ed was profkeeper bij SVV en Excelsior Rotterdam. Een geweldige en atletische doelman, ook bekend om zijn geheel zwarte of paarse outfit. Enige broer is Mark (1976). Edgar werkt bij Neelevat als planner van container naar Ierland.
Sport: voetbal, zeg maar al mijn hele leven. Ben al een hele tijd sponsor van een sportschool want ik ga bijna nooit. Ik tennis af en toe. Nee golf vind ik helemaal niks.
Clubs: op mijn 5e jaar begon ik bij Excelsior’20 mede door vriendje Richard van der Meer die bij mij in de Villastraat woonde. Op mijn 19e ging ik naar Excelsior Maassluis, waar Eric Gudde trainer was. Als 21-jarige kreeg ik een koelkast-contract bij Sparta Rotterdam. Ik ging naar VVV op mijn 25e jaar en John de Wolf was mijn ploeggenoot. Een jaar later speelde ik bij Ado (Den Haag). Daar kwam na 2 jaar het einde van mijn profcarrière. Terug bij de amateurs speelde ik bij Excelsior M (1 jaar), 2 hele leuke jaren als dertiger bij VVK en ik keerde terug bij Excelsior’20. Ik moet nog bekennen, en dat zal veel mensen en vooral die bij Excelsior’20 verbazen, dat ik 5 jaar zaterdagmiddag-cricket heb gespeeld bij Hermes-DVS. Robert Jagt vroeg me en de meeste spelers kende ik wel. Na mijn terugkeer bij Excelsior’20 speelde ik in de zaterdagmiddagcompetitie (zamivo) 7 tegen 7 en op zondag in het 4duh. Dat elftal heet nu team ‘Jekkie’ en we spelen ook in een jekkie. Dat kwam zo: Remco van der Toorn stond in het doel toen wij afwerkten op de training. Hij hield geen bal tegen waarop ik zei dat we net zo goed voor hem in de plaats een jekkie konden ophangen in het doel. De nieuwe naam was geboren. Helaas stierf Remco in 2015, vergeten doen we hem dus nooit
Omschrijf jezelf als speler: ik was een echte nummer 10, een spelverdeler. Eenmaal profvoetballer werd ik in de spits gezet, Dennis de Nooijer was geblesseerd. En spits was ik.
Beste trainers: Goos Stavenuiter en John Kloppers. Bij hen heb ik leren voetballen en hoe je je moest gedragen. Nee, ook als prof heb ik geen betere trainers gehad.
Fijnste ploeggenoot: niet 1 maar het hele team Jekkie. Vanaf 1978, dus de jeugd, tot 2018, altijd met elkaar gespeeld. Met Dennis Dekker, Dennis Egging, Daniel Bakboord en Altan Haleplioglu om er maar een paar te noemen.
Moeilijkste sportmoment: mijn afscheid bij Ado. Ik zou afscheid nemen van het publiek, maar dat maakte eerder oerwoudgeluiden naar gekleurde spelers. Ook ik voelde me beledigd. Stond er later in de krant dat ik geen respect had voor het Ado-publiek.
Eentje dan uit het profcircuit. In de bus met Sparta naar Limburg werd zoals altijd volop gekaart, gepokerd. Bij gasten als Dennis de Nooijer, John Veltman en Marco Bogers ging het om flinke bedragen. Ik had zo graag meegedaan, maar door mijn koelkast-contract had ik enkel een briefje van 5 in mijn achterzak.
Kom je nog bij Excelsior’20: lijkt me wel duidelijk. Naast het voetballen draai ik bardiensten en zit ik in de technische commissie.
Kunstgras: vond ik eerst de grootste schande. Voetbal hoor je op gras te doen. Maar nu ik wat ouder ben zie ik de voordelen van kunstgras, je weet wat de bal doet.
Mooiste complex: in mijn eerste jaar bij Excelsior M speelden we uit bij Quick Boys, de nummer 1 tegen de nummer 2 van de ranglijst, Er waren zo’n 5000 toeschouwers. Met duinen als tribune, echt geweldig. Maar ik moet zeggen dat spelen in een volle Kuip ook wel aardig is.
Vroeger was alles beter: nee, want Excelsior’20 is nog steeds geweldig.
