Bij Waterwegsport.nl hebben we natuurlijk diep respect voor de sporters, bestuursleden en andere belangrijke giganten die onze regio het kleurrijke verleden geven waar deze om bekend staat !
In waterwegsport.nl legends kijken we met deze tijdsbepalers terug op de periode dat zij een prominente rol speelden. Hoe ging het toen en hoe gaat het nu? Deze week Barry Dijkshoorn De spelverdeler speelt al zijn hele leven bij jeugdliefde DVO’32 en nam bij het vlaggenschip terecht afscheid op gouden schoenen…..

Personalia: Barry Dijkshoorn (1973). getrouwd met Miranda. Samen twee kinderen, Joely (16) en Shane (9). Ouders Alie en Leo. Barry  is magazijnmedewerker bij Ford-dealer Stern in Rotterdam.

 

Sport: voetbal eigenlijk mijn hele leven en ik speel nog steeds, al zo’n 7 jaar, in het 6e elftal. Alleen Pieter Broere en in hebben in het 1e gespeeld, . Heb niet voor een andere club als DVO’32 gespeeld.

Wat voor soort speler was je: Ik begon als 9-jarige en heb op allerlei posities gespeeld. In het 2e elftal was ik nog rechtsback, een jaar later was ik de nummer 10, de spelverdeler in het 1e.

 

Omschrijf de club DVO’32 eens: echt een club van de Westwijk in Vlaardingen. Vroeger had het een grote jeugdafdeling, maar daar is jaren geleden de klad in gekomen. Nu krabbelt DVO’32 weer aardig op. Ik ben zelf jeugdtrainer en zie het weer beter gaan. DVO’32 is natuurlijk gewoon een gezellige club.

Beste en slechtste trainer: René Oomen, oud-prof van Sparta, was absoluut mijn beste trainer. Je leerde van hem en hij maakte je echt beter Mag eigenlijk ook Han van Leeuwen niet vergeten, ook een hele goeie. Zijn oefenstof was altijd goed. Een slechte trainer noem ik niet, over de doden niets dan goed.

 

Fijnste ploeggenoot: Dat is niet zo moeilijk, dat is Raymond Spronk. Hij was mijn maatje. We sliepen op trainingskamp bijvoorbeeld altijd bij elkaar op de kamer. Hij heeft nog wel bij Deltasport gespeeld. Maar Niël Kramer was natuurlijk een goed maatje. Hij knapte ook het vuile werk voor me op.

 

Mooiste sportmoment: mijn afscheidswedstrijd met DVO’32 tegen Katwijk, in 1996. Ik droeg mijn oude voetbalschoenen die helemaal goud waren gespoten. Mijn gewone voetbalschoenen had mijn vrouw uit mijn tas gejat. Voorzitter Kees Zegers had die vriendschappelijke pot na het seizoen geregeld. Na een halfuur werd ik gewisseld en op de schouders genomen. Was echt onvergetelijk.

Moeilijkste sportmoment: een gebroken been, opgelopen tijdens de training. Het gebeurde na een duel met Peter   Ik miste daardoor de na-competitie. Ook de twee degradaties, achter elkaar, beschouw ik ook niet als de fijnste momenten.

 

Wat vind je van kunstgras: het is heerlijk om op te trainen, maar voetbal speel je op gras. DVO’32 heeft twee prachtige grasvelden en één goed kunstgrasveld.

 

Vroeger was alles beter: het amateurniveau is volgens mij gelijk gebleven. In het profvoetbal is door de VAR alles minder spontaan geworden, een achteruitgang dus.

 

Mooiste complex: dat van Excelsior Maassluis heeft wel iets. Maar DVO’32 wordt ook steeds mooier.

 

Je leukste anekdote: Op een trainingskamp bij Renesse verbleven wij in een school. Je had de jonkies, waar ik bij hoorde, en de oudere spelers. Toen we gingen slapen duwden de oudjes een brandslang onder onze deur door en draaiden de kraan open. Wij merkten er niks van en de oudjes gingen ook naar bed. De volgende ochtend stond het hele schoolgebouw onder water, alles stond blank.

 Ik heb ook een keer de schoenen van trainer René Oomen vol laten lopen met water en in de diepvries gezet. Te lang want het ijs stond erin. De trainer kon er wel om lachen.

Kom je nog vaak bij DVO’32: Uiteraard, om één keer te trainen en om op zaterdag te voetballen. In normale omstandigheden natuurlijk. Ook volg ik nog altijd het 1e.

 

Ik geef het stokje door aan: Karin Steijn (zwemmen)

Door: Ton de Leede
Foto’s: Ruben Zegers


Het laatste nieuws:

Avatar foto

DoorMischa Keemink

WaterwegSport.nl - info@waterwegsport.nl