HVC’10 speelde met dezelfde elf man als vorige week tegen Westlandia. Maar er leek een geheel ander team in het veld te staan in de thuiswedstrijd tegen UVS. De eerste twintig minuten kwam de thuisploeg er helemaal niet aan te pas. UVS zette vanaf het begin hoge druk met zijn snelle spitsen Enrico Geus en Raul Dubbeldemon. HVC’10 kwam in die periode tot niet één goede uitgespeelde aanval.

Door: Cees van der Pol

Slordige Hoekenaren
Al na 56 seconden had Enrico Geus kunnen scoren na een verkeerde terugspeelbal. Hij miste. Toch  zou hij de man van de match worden. De gehele wedstrijd was hij een plaag voor de Hoekse verdediging die maar geen grip op hem kreeg. Na rust scoorde hij toch twee keer, maar in de euforie na afloop gaf hij ruiterlijk toe dat het er ook best zes hadden kunnen zijn.

De snelle Leidse voorhoede kreeg namelijk kans op kans en Geus had binnen twee minuten (17 en 19e minuut) al de score kunnen en moeten openen. Eerst redde doelman Janssen zijn inzet met de voeten  en twee minuten later trapte Daniël Storm de bal in laatste instantie van de lijn.

Eerste uitzege op HVC’10
UVS had in de voetbalhistorie nog nooit in Hoek van Holland kunnen winnen en na het missen van de kansen leek het alsof dat vanmiddag weer het geval zou zijn. Want de thuisclub kwam na twintig minuten, vooral dankzij middenvelder Badr ben Mohammed, beter in de wedstrijd en het kreeg ook enkele mogelijkheden. ( Van Ooijen, Reurink) Maar tien minuten voor rust scoorde UVS ineens wel. Aanvoerder Sven Verlaan lag in de eerste helft twee keer geblesseerd op de grond (aan schouder en aan hoofd) maar bleek er vijf minuten later toch niet veel last van te hebben. Na een kort genomen hoekschop kopte de aanvoerder de openingstreffer fraai in. (0-1). De koppijn lag  nu geheel aan Hoekse kant. Als Badr ben Mohammed en Sil van Ooijen hun kansen vlak voor rust wel hadden benut, zou de rest van de partij misschien heel anders zijn verlopen. Tenminste…..en Als….

Tweede helft minder
Der tweede helft was van een aanzienlijk mindere kwaliteit, vooral van Hoekse zijde. Het begon al meteen met een ongelukkig kopduel tussen Jimmy Brugman en Kay van den Bos. Opnieuw werd getest wie het hardste hoofd had. Dat kreeg uiteindelijk Piet Boon. Vooral  toen zijn beide spitsen Kyrill Slutskyy en Sil van Ooijen (na een lelijke overtreding van invaller Axel Pison) gewisseld moesten worden, was eigenlijk het pleit in feite beslist. De andere aanvallers Reurink en Bouwhuis speelden namelijk niet veel klaar. HVC’10 wist gewoon niet  hoe ze de methode moesten vinden om de snelle en technisch vaardige Leidenaren moest bestrijden.

Vooral Enrico Geus werd keer op keer op snelheid aangespeeld en daarmee legde hij opnieuw het zwakke punt van de Hoekse defensie pijnlijk bloot. Twee weken eerder had de snelle Ruben van den Bos van Soccer Boys hetzelfde gepresteerd.

Zwakke punten goed uitgebuit
UVS-trainer Kevin Krishan ( 29 jaar jong, eerst jeugdtrainer bij UVS) zei dat hij wel wist waar het kwetsbare punt lag bij de gastheren. “Het centrum was op snelheid te kloppen, verder hebben we ons eigen spelletje gespeeld. Het zag er  misschien uit als 4-4-2, maar stiekem was het toch af en toe  4-3-3. Daar hadden ze achterin veel moeite mee.“ UVS schakelde steeds heel snel om van defensie naar aanval.

 

Uitstekende Rozenburgse scheidsrechter
Na afloop gaf ook de voortreffelijk leidende scheidsrechter De Winter (42,  uit Rozenburg)  toe dat hij “zich het apelazarus had moeten lopen. Ik heb vandaag tijdens de wedstrijd bijna 13 km afgelegd. HVC’10 gaf zoveel ruimte weg, dat ik soms beter op mijn plaats had  blijven staan. Het was trouwens ook een verademing dat deze twee ploegen zo sportief en toch gewoon stevig  speelden.” Een compliment ging van hem daarnaast uit naar zijn beide assistenten die zeer sportief de vlag hanteerden. “Dat maak ik vaak genoeg helaas wel  anders mee.”

Assistenten sportief
De Winter  doelde op de situatie toen Enrico Geus op rechts na driekwartwedstrijd weer helemaal alleen mocht doorgaan, de Hoekse assistent Kram aangaf er geen buitenspel in te zien en de rest was wonderschoon. Geus passeerde eerst Rowdy Janssen en schoof vanuit een verdraaid lastige hoek  de bal via de paal in het doel. Iedereen op het veld  wist dat op dat moment de wedstrijd was gespeeld. HVC’10 speelde het laatste kwartier  een soort  wanhoopsvoetbal waar geen bedoeling meer achter zat. Boon deed nog twee wissels (Smits en Jeffrey van den Bos kwamen erin) maar die konden de zoden aan de dijk niet vinden.
Aanvoerder Michael van Den Bos ging noodgedwongen  in de spits spelen, maar als er iets in de richting van het doel kwam, bleek de Leidse keeper Delano van Wanrooij betrouwbaar genoeg om het kwaad in de kiem te smoren.

HVC’10 niet thuis
Enrico Geus kreeg nog diverse kansen, voordat hij in de slotseconde weer (van eigen helft gestart) op Rowdy Janssen kon doorlopen. Hij omspeelde opnieuw de Hoekse keeper en tekende 0-3 aan. Er werd niet meer afgetrapt. Op de 0-3 nederlaag (dus de eerste in de historie) viel niets op af te dingen. Na twee prima gespeelde wedstrijden staat de thuisclub weer met beide benen op de grond. “Er gaven teveel mensen vandaag niet thuis. We hadden nog even voor rust kunnen terugkomen op 1-1, maar de 0-2 was fataal.” Sportief was de erkenning: “We ontmoetten vandaag simpelweg een beter team.”

Voor de Hoekse trainer valt te hopen dat de blessures van Kyrill Slutskyy en Sil van Ooijen meevallen, vervangers zijn op die plaatsen  immers niet direct voorhanden. Bovendien staan er drie uitwedstrijden achter elkaar op het programma ( Berkel, SVC’08 en Vitesse Delft).
En dan dinsdag a.s. nog een tussendoortje voor de beker tegen vierdeklasser Cabauw uit Lopik.

Opstelling HVC’ 10: Janssen, Boogaards,(76, Jeffrey van den Bos)   Kay van den Bos  Michael van den Bos, Storm, Groothuizen, Bouwhuis, Ben Mohammed,  Slutskyy, (56,Kram)  Sil van Ooijen (76, Smits) , Reurink.

Scheidrechter: De Winter (Rozenburg)
Gele kaarten HVC’10: Jorn Groothuizen


Het laatste nieuws:

Avatar foto

DoorMischa Keemink

WaterwegSport.nl - info@waterwegsport.nl