Peter van Buren (Kethel Spaland) laat zich niet kisten

Schiedam – Sinds december 2016 staat Peter van Buren (51) aan het roer van de zaterdagtak van Kethel Spaland. Ondanks de opmars degradeerden de Schiedammers afgelopen seizoen naar de derde klasse. Hierin staan de Rood-blauwen bovenaan de ranglijst en lonkt de titel. Bij winst aankomende zaterdag tegen DVO’32 en een gelijkspel van concurrent VVOR kan de vlag in top. Wie is deze ex-prof van Excelsior Rotterdam, in het dagelijks leven de trotse eigenaar is van uitvaartonderneming Maas Rouwservice, die mede verantwoordelijk is voor dit succes?

Peter, dit is wel een club die bij je past, toch?

“Dat de club om mijn lijf geschreven is, daar moeten de jongens maar over oordelen. Ik heb zelf wel een fantastisch gevoel, dat heb ik eerder
alleen bij VDL gehad. Wat voor
mij het belangrijkste is, is de spelersgroep, want daar moet ik mee werken. Ik vind iedere speler even belangrijk ongeacht in welk elftal hij speelt. Niet zozeer dat het een speler is, maar omdat het een mens is.”

Hoe is jouw aanpak dan?

“Iedereen in zijn waarde laten en proberen zo eerlijk en duidelijk mogelijk te blijven. Je moet naar de groep kijken en niet naar
jezelf. Uiteindelijk maak ik zeker de eindbeslissing, maar wel in overleg met anderen. Ik schep dus duidelijkheid, daar kun je het mee eens zijn of niet, ben je het er niet mee eens, prima dan mag je alles van mij vinden, maar je moet wel verder je best blijven doen. Doe je dat niet, dan heb je wel een groot probleem.”

Je bent heel realistische hè, als het slecht is zeg je dat ook. Je
zal er nooit omheen draaien. Heeft dit ook met je beroep als uitvaartverzorger te maken?

“Dat heeft voor een deel inderdaad met mijn beroep te maken. Zeker als je verloren hebt en je moet een half uur later ergens heen waar iemand van 30 jaar op de bank ligt, die overleden is. Tja, wat ga ik dan lopen zeiken. over een verloren wedstrijd. Over het algemeen kan ik me goed afsluiten en de twee werelden scheiden. Als ik op de club ben is het alleen voetbal wat de klok slaat en als ik aan het werk ben dan ben ik daar op gefocust. Het is natuurlijk altijd wel schakelen maar ik heb er eigenlijk nog nooit moeite mee gehad. Dit is een vak dat je niet kan leren. Je kunt er tegen of niet. Je wordt ermee geboren. Maar ondanks mijn vak kan ik mij uiteraard nog wel eens heel erg kwaad maken tijdens de wedstrijd. Maar als de uit gaat en het is afgelopen dan ben ik meestal alles vergeten en gaan we gezellig wat drinken. Dat heb ik altijd gehad.”

De titel kan je niet meer ontgaan !

“We komen inderdaad steeds dichterbij, de druk wordt wel hoger, maar de spelersgroep gaat hier wel heel goed mee om. Ik leef met de jongens nog steeds van wedstrijd naar wedstrijd, maar intern heb ik wel aangegeven dat er dit seizoen maar één ding telt en dat is de titel. En gezien de stand zijn we dat ook gewoon verplicht om dat uit te spreken.”

Stel dat je promoveert, hebben jullie iets te zoeken in de 2e klasse?

“We kunnen niet hetzelfde spelen als dat we nu doen, dat zal iets behoudender moeten. We hebben nu een goede ploeg, waarin we nog enkele blessures hebben en enkele spelers uit het 2e, die tegen het eerste aanhikken. Ik hoop dat zij die stap nog gaan maken. Eigen jongens moeten
de basis zijn, maar als we een paar echte versterkingen kunnen binnenhalen die een echte meerwaarde zijn voor het team dan moeten we dat natuurlijk niet laten. Uiteindelijk heb je als je promoveert altijd wat te zoeken op een hoger niveau.”

Dit is een artikel uit de gloednieuwe waterwegsport.nl krant. Lees hier de voorjaarseditie online !
of pik hem op bij je vereniging !