Kagia en HVC’10 zijn de clubs die vooraanvang de meeste doelpunten tegen hadden in 2C (resp. 41 en 42), De Hoekse aanval scoort daarentegen naar behoren en de neutrale toeschouwer verwacht  op zo’n winderige middag een tsunami  aan defensieve blunders, keepersfouten, zondagschoten  en dus legio doelpunten. Niets bleek minder waar, het werd uiteindelijk een armzalige 0-1 overwinning voor de Hoekse bezoekers.

Door: Cees van der Pol

Kansen genoeg
Dat lag vooral aan het onvermogen van de aanvallers om doelrijpe kansen in een doelpunt om te zetten. Hoekenees Trainer Piet Boon kon daarover na afloop het meeste klagen, want met rust was een 0-3 voorsprong zeker mogelijk geweest. Nu bleef het bij de ene treffer van aanvoerder Michael van den Bos, wat een prachtige bekroning van een glanzende aanval via Reurink en Slutskyy was. Met zijn linkervoet krulde Michael van den Bos pas zijn tweede seizoenstreffer achter doelman Aron Wijsman. Er waren twintig minuten gespeeld en trainer René Ras moest daarna zijn verdedigende stellingen wel verlaten. Hij was begonnen met vijf verdedigers en een drie mans centrale verdedigingsmuur, waar HVC’10 een 4-3-3 opstelling tegenover zette. Boon had wel ingegrepen en spits Sil van Ooijen op de bank gezet ten faveure van Kyrill Slutskyy. Ook dat was in principe een wat behoudend concept  om Slutskyy balvaster is.

Vervelende, winderige corners
Kagia (vorig seizoen onberispelijk kampioen in West 1 3A) heeft het moeilijk in deze sterke klas. Het kwam in de eerste helft zeker niet aan oogstrelend voetbal toe en schiep slechts gevaar bij winderige corners. Topschutter Rens Lamboo (dit seizoen al goed voor 12 goals) werd nauwelijks  in het spel betrokken. Een  afstandsschot van dertig meter werd wel uit de hoek geplukt door Vincent Madern. Die was nu weer de steunpilaar van  vorig seizoen. HVC’10 kreeg voor rust na twee prima uitgevoerde aanvallen gigamogelijkheden op de op dat moment verdiende tweede treffer, maar twee keer miste Jorno Reurink.

Thuisfluiter of uitfluiter? 
De vreemde situatie deed zich voor dat de door de KNVB aangewezen  scheidsrechter  Frank van den Berg afkomstig is uit Hoek van Holland. Normaal fluit hij op zondag zijn partijtje, maar hij  moest nu dezelfde reis van 60 km naar Lisserbroek maken. Hij kende natuurlijk alle Hoekse spelers bij naam. Nu reist HVC’10 dit seizoen vanwege bezuinigingen niet met een spelersbus, anders had hij gemakkelijk vervoer kunnen hebben.
Maar menigeen vroeg zich af of hij nu een ‘thuisfluiter’ dan wel uitfluiter was. Kagia mocht namelijk zeker niet mopperen toen  hij een tweede doelpunt van Michael van den Bos in de 70e minuut niet goedkeurde wegens vermeend duwen van de keeper. Michael van den Bos springt nu eenmaal heel hoog en torende deze keer boven de kleine Wijsman. Je kunt dan eigenlijk niet van een overtreding spreken.

Na afloop beweerde Van den Berg vol overtuiging dat Michael wel degelijk een overtreding maakte. Hij floot overigens onpartijdig,  rustig en bekwaam, had daarbij weinig kaarten nodig: voor HVC’10 één, voor Kagia twee.  Van den Berg werd ook nog eens prima geassisteerd door de twee eerlijke helpers langs de kant. Het was bovendien een heel sportieve krachtmeting.

Counteren
Kagia moest naarmate de eindtijd vorderde steeds meer risico’s nemen om de gelijkmaker binnen te slepen. Tenslotte was het zo’n zespuntenwedstrijd.  Zwak combinerend echter kwam het niet in de buurt van het Hoekse doel. Het bleef bij enkele afstandsschoten. Ook de twee wissels konden de bakens niet verzetten. HVC’10 kreeg natuurlijk meer en meer ruimte, maar slaagde er niet in de te slordig uitgevoerde counters tot een goed resultaat te brengen. De sleutel van het duel  lag in  handen van het wel sterk opererende Hoekse middenveld (Van den Bos, Bouwhuis en Badr ben Mohammed). De verdediging waarin de lang geblesseerde Daniël Storm zijn plaats heeft teruggekregen, oogde deze keer wel solide, maar de voorhoede daarentegen oogde niet al te scherp in het afwerken. Boon besloot Badr Mohammed te wisselen en Slutskyy naar de kant te halen, waar Rico Sterrenberg misschien een betere  keuze zou zijn geweest. Sil van Ooijen en Thomas van der Bogt namen hun plaatsen in.

Straffe  wind in de rug
De sterker wordende wind was na rust zeker niet in het nadeel van de Hoekse ploeg en met lange trappen werd de counter gezocht. En soms ook maar de lel over de zijlijn, al doet men dat aan Hoekse zijde niet graag. De drie punten werden echter in deze wedstrijd heilig verklaard. Het  was ook pas de derde keer dat de defensie nul doelpunten tegen kreeg.
Rico Sterrenberg, Jorno Reurink, Sil van Ooijen (in blessuretijd nog de paal testend) konden goede mogelijkheden niet omzetten in een tweede doelpunt. Enige blaam trof  de ‘Hoekse- 4- aanvallers-tegen- 2- verdedigers’- aanval, honderd tellen vóor tijd, die al verzandde voordat het strafschopgebied bereikt was.  Mede daardoor liep niet iedereen met een grote grijns van het veld. Op sommige gezichten was veel chagrijn terug te vinden.

Glimlach
Die glimlach had Piet Boon wel op zijn gezicht. “ Benauwde maar verdiende  overwinning toch? Maar we hadden het veel eerder moeten afmaken. Met rust moet je twee of drie nul voorstaan. Dan maak je  het jezelf een stukje simpeler.  Nu werd het best aan het einde nog even billenknijpen.’ De zwoegende Mitchell Bouwhuis sprak nog van een “lekker  partijtje werkvoetbal, dat we niet altijd even goed hebben afgewerkt.”

Voor HVC’10 volgt  voorlopig een twee weken durende voorjaarsstop, maar het kan daarna flink de borst natmaken in een lastige cyclus van vier wedstrijden tegen clubs die het de Hoekse ploeg traditioneel beschouwd altijd lastig maken (SVC’08- Berkel- UVS- DSO). Een paar punten zouden  heel welkom zijn.  Maar ja, als ze in De Hoek nog wat van het seizoen willen maken….

 

Opstelling HVC’10: Madern, Kay van den Bos, Boon, Van der Est, Storm, Michael van den Bos, Bouwhuis, Badr ben Mohammed( 82 Van der Bogt), Sterrenberg, Slutskyy (van Ooijen) Reurink.

Geel HVC’10 : Reurink

Foto: Mischa Keemink


Het laatste nieuws:

Avatar foto

DoorMischa Keemink

WaterwegSport.nl - info@waterwegsport.nl