Ben Hoogwerf: "Ik word enthousiast van de gedachte ergens een nieuwe uitdaging aan te gaan" -

Vlaardingen – Afgelopen maand werd bekend dat het huwelijk tussen Ben Hoogwerf en DVO’32 na maar liefst zeven seizoenen ten einde komt. De inmiddels 37-jarige Vlaardingse oefenmeester kan terugkijken op een zeer vruchtbare samenwerking waarbij er zowel sportief als maatschappelijk grote stappen zijn gemaakt. De kers op de taart was de promotie naar de derde klasse en het eerste Vlaardings kampioenschap uit de clubhistorie toen op het terrein van CWO in 2019 na een 7-0 overwinning op VFC (za) werd weggevaagd. Het voetbaldier Hoogwerf kijkt dan ook met een zeer tevreden gevoel terug naar zijn tijd in Vlaardingen West maar ook voorzichtig vooruit naar een nieuw avontuur. “Ik word wel enthousiast van de gedachte ergens opnieuw te starten en een nieuwe uitdaging aan te gaan.”

Was de koek op?
Nog niet, maar einde dit seizoen denk ik wel. De relatie met de spelers is nog altijd goed hoor en onze opgaande lijn met een reeks van 10 uit 4, na een hele lastige seizoenstart, toont ook wel aan dat we weer in ontwikkeling waren. Die lijn hadden we maar wat graag doorgetrokken met elkaar. Maar ik zie mijzelf niet nog een achtste seizoen er aan vast plakken. Dan kun je beter vroegtijdig eerlijk zijn naar elkaar. Zeven seizoenen is al uniek en lang hè? Het is voor mijn ontwikkeling en die van de club ook wel goed en is dit een prima moment.

Hoe kijk je terug op de DVO’32 episode Ben Hoogwerf?
Allereerst was het een eer om hoofdtrainer te mogen zijn geweest van de club waar je in de jeugd nog moest afhaken met een chronische blessure. Uiteindelijk heb ik op deze wijze toch nog de selectie gehaald. Ik besef me al te goed wat voor een bijzondere positie dit is. Daarnaast was het voor mij de ideale omgeving en leerschool mij te ontwikkelen als hoofdtrainer, met vele hoogtepunten. Na een eerste seizoen, waarin ik moest doorselecteren en op zoek moest naar de identiteit van het team, volgden vijf seizoenen met jaarlijks wel een succes Eerst het kampioenschap in de 4^e klasse, vervolgens ieder seizoen in de 3^e klasse een periodetitel en daarmee nacompetitievoetbal richting 2^e klasse en het Vlaardings Kampioenschap winnen, voor het eerst in de geschiedenis van DVO’32. Ik zou ook nog de Supercup willen spelen tussen de kampioenen van Vlaardingen en Schiedam. Ook behaalde ik nog wat persoonlijke succesjes met de award ‘Beste trainer’ van het seizoen 2016-2017 vanuit Voetbalrotterdam en de Flip Vethaak trofee vanuit de gemeente Vlaardingen. Al met al kan ik met veel trots terug kijken op een mooie en toch wel succesvolle periode. Ik zal een kind van de club blijven en de club altijd een warm hart toedragen.

Als je terugkijkt op deze periode hoe heb je je als mens en trainer ontwikkeld?
Het hoofdtrainerschap van een eerste elftal is niet te vergelijken met de tijd die je krijgt als jeugdtrainer. Teamontwikkeling, persoonlijke ontwikkeling en conditionele fysieke gesteldheid van senioren moeten continu in balans zijn met de druk direct te moeten presteren als eerste elftal. Daarbij was ik in eerste instantie misschien ook nog wel te veel een idealist. Telkens nieuwe trainingen verzinnen, dit te ingewikkeld aanbieden en wekelijks tornen aan formaties om een speelwijze te creëren waarmee we moesten uitblinken in schoonheid èn moesten winnen. Nu bied ik veel meer vereenvoudigingen aan van wedstrijden waarin enkel nog maar onze spelprincipes centraal staan. De jongens vinden het leuk en er is veel meer rust en duidelijkheid over onze speelwijze, waarin iedere speler wel weet wat er op de positie wordt gevraagd. Nu is het zaterdags meer enkele accenten verleggen in plaats van hele formaties ombuigen. Hierin heb ik wel mijn grootste ontwikkeling doorgemaakt en meer rust in mijn positie gevonden.

Als mens ben ik denk ik wat gehard in de acceptatie van de weerstand op mijn positie. Ik had nog weleens moeite met kritiek van buitenaf, spelers die afhaakten of mij simpelweg niet konden uitstaan. Ik kan mijzelf in de spiegel aankijken omdat ik altijd alle beslissingen naar eer en geweten heb gemaakt, in het belang van het team en club. De prestaties wijzen dat ook wel enigszins in mijn voordeel uit. Verder zit er bij mij niet zo heel veel verschil tussen de mens en trainer, want toneelspelen is niet echt aan mij besteed. Daar zou zo doorheen worden geprikt.

Streef je in een vervolg avontuur weer hoofdtrainerschap na of eventueel ook een andere functie?
Het hoofdtrainerschap heeft mij toch wel gegrepen. En dat ik toe ben aan een nieuwe uitdaging besef ik me steeds meer en zeker nu alles weer is stilgelegd. Vorig jaar in de eerste Coronaperiode had ik nog de afleiding van onze zwangerschap en geboorte van onze zoon. Nu wil ik eigenlijk niet denken aan een voetballoosleven. In de eerste dagen na mijn beslissing was ik nog wat voorzichtig om mij daar over uit te spreken. Ik moest zelf nog wennen aan mijn beslissing denk ik maar nu word ik wel enthousiast van de gedachte ergens opnieuw te starten en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Ik hou van de druk te moeten presteren. Het liefst in een echte voetbalomgeving. Ik wacht geduldig af wat er op mijn pad gaat komen!

Het laatste nieuws:

OVERIG NIEUWS

Ben Hoogwerf: “Ik word enthousiast van de gedachte ergens een nieuwe uitdaging aan te gaan”

DoorMischa Keemink

DoorMischa Keemink

Gerelateerd bericht

KNVB Beker: Sterk Sparta Rotterdam na strafschoppen onderuit tegen GO Ahead Eagles

Luigi Bruins verlengt bij Zwaluwen: “Er zit nog zoveel potentie in deze groep”

Vacature: ‘Slapende reus’ LYRA zoekt gepassioneerde hoofdtrainer

Dit moet je weten!

KNVB Beker: Sterk Sparta Rotterdam na strafschoppen onderuit tegen GO Ahead Eagles

Schiedamse volleybal international Wessel Keemink vervolgt Carrière VfB Friedrichshafen

Luigi Bruins verlengt bij Zwaluwen: “Er zit nog zoveel potentie in deze groep”

Winterse transferperiode mogelijke uitweg voor Ivanusec: ‘Dinamo Zagreb wil hem graag terug’