In de rubriek ‘Waterwegsport.nl Uitgelicht’ wordt een regionaal bekende sporter of trainer het hemd van het lijf gevraagd. Dit keer valt de eer aan niemand minder dan Dennis Dekker. De flegmatieke rechtsbuiten speelde jarenlang in de top van het amateurvoetbal om vervolgens zijn loopbaan af te sluiten met een historisch promotie naar de hoofdklasse met jeugdliefde Excelsior’20. Bij Deltasport liet de voormalig prins carnaval met zijn treffer in de KNVB beker profclub Helmond sport kansloos. En bovendien aan anekdotes geen gebrek!
Personalia: Dennis Dekker, uit 1972. Getrouwd met Mirjam en samen zoon Boyd van 10 jaar. Uit vorige relatie zoon Dean van 15 jaar. Moeder Nel (76 jaar) en broertje Michael (44 jaar). Overleden vader Rein miste werkelijk geen wedstrijd van zijn zoon. Dennis werkt sinds 6 jaar bij Vopak als Clustermanager, F/I/A&P I M voor kenners.
Door: Ton de Leede
Hobby: voetbal natuurlijk. Om fit te blijven loop ik ook hard en ga ik naar de sportschool. En wielrennen, echt afstanden met o.a. de broertjes Clarijs en Roozen. We dagen elkaar echt uit.
Je club: Excelsior’20 natuurlijk. Een familieclub waar je vriendschappen voor het leven opdoet. Ik begon er in de E4 eh heb er de hele jeugd gespeeld. Ik had eerder dan mijn 8e willen beginnen maar mijn vader wilde niet dat ik in de Effies ging spelen. In de senioren kwam ik eerst in het 2e elftal. Daar was ik het helemaal niet mee eens, ik vond me daar te goed voor. Het 1e stond onderaan, na een hoop gedoe moest trainer John Kloppers weg en kwam Ed van der Roer voor de groep. Het elftal werd enorm verjongd en ook ik kreeg de kans. Het behoud kwam dichtbij, toch degradeerden we naar de 4e klasse.
Andere clubs: Ik ging na dat seizoen bij Hermes DVS spelen. Daar kwam ik in de 2e klasse terecht, een beter niveau. Ik heb daarna nog bij meerdere clubs gespeeld. Bij Excelsior Maassluis en weer terug bij Hermes DVS omdat trainer Hans de Roover grote plannen had. Rond 2000 kwam ik bij het Deltasport van trainer Ton Pattinama. Tussendoor nog bij DOTO Pernis en weer terug bij Deltasport. Seizoen 2004/5 was ik terug op het oude nest bij Excelsior’20. Ik was weggegaan bij degradatie naar de 4e klasse en speelde in mijn 2e seizoen in de 1e klasse, nog nooit vertoond. Maar het werd nog mooier. We hingen dat seizoen steeds ergens onderaan, maar door een eindspurt en veel geluk pakten we een periodetitel. In de nacompetitie presteerden we boven normaal en lieten een ‘betaalde’ club als Purmersteijn kansloos. We promoveerden naar de Hoofdklasse. O ja, vergeet nog dat ik bij het roemruchte Zwart-Wit’28 heb gespeeld.
Soort speler: ik was ‘Dekkerattack’, wilde altijd de bal hebben. Een rechtsbuiten met snelheid en techniek. Ik passeerde graag een mannetje, maar liever 2 of 3. Ik gaf de bal net zo lief voor als dat in hem zelf maakte. Ik stond voor acties maken en altijd willen winnen.
Fijnste ploeggenoot: Edgar van der Roer, dat was mijn maatje. Jarno de Wilde, samen veel scorend in de aanval van Deltasport.
Beste en/of slechtste trainer: vind ik heel moeilijk, elke trainer heeft wel iets. Laat ik zeggen dat Ton Pattinama dde teamspirit heel goed kon versterken, daar had hij allerlei trucjes voor. En Oscar Biesheuvel, in de hoogtijdagen van Excelsior’20, kon goed een team neerzetten.
Mijn moeilijkste moment: Toen ik mijn kruisband afscheurde. Dat was slikken. Ik ben toen te snel terug gekomen. Ik scheurde die kruisband weer af. Dat heeft in totaal zo’n 3 jaar geduurd. Op mijn 41e jaar kreeg ik mijn afscheid op het hoofdveld. Nu train ik met de zaterdagselectie mee en wil ik op mijn 50e mijn debuut in het 1e elftal maken.
Leukste anekdote:
We speelden keerde laatste wedstrijd van het seizoen met Deltasport bij Spijkenisse. We waren inmiddels al kampioen. We besloten allemaal in het zwart gekleed te gaan met een donkere zonnebril. In 3 limousines werden we naar Spijkenisse vervoerd. Dat was fantastisch al was het misschien een tikkie provocerend. Uiteindelijk hebben we daar met Spijkenisse het einde van het seizoen gevierd.
Mooiste moment: Ik kan veel mooie momenten noemen. Zoals winnende doelpunten, net over de middellijn scoren in De Meer of tegen IJsselmeervogels het doelpunt scoren waardoor zij uitgeschakeld werden of de omhaal waardoor Helmond Sport werd uitgeschakeld. Toch was het mooiste voor mij de nacompetitie van de 1e klasse met Excelsior’20. Toen was voor mij de cirkel rond.
Het laatste nieuws:
- Van der Gijp: ‘Ik heb nog nooit een trainer zo snel zo goed zien worden’
- KNVB Beker: Sterk Sparta Rotterdam na strafschoppen onderuit tegen GO Ahead Eagles
- Tuttosport: ‘Hancko en Juventus bereiken akkoord’
- Schiedamse volleybal international Wessel Keemink vervolgt Carrière VfB Friedrichshafen
- Luigi Bruins verlengt bij Zwaluwen: "Er zit nog zoveel potentie in deze groep"
- Winterse transferperiode mogelijke uitweg voor Ivanusec: ‘Dinamo Zagreb wil hem graag terug’
- Wie moet er onder de lat tegen PSV? ‘Het is nooit dat iets vijf dagen voor de wedstrijd al beslist is’
- Vacature: 'Slapende reus' LYRA zoekt gepassioneerde hoofdtrainer
- Waterwegsport.nl tussenbalans: CION, HBSS, HVC’10 en VFC
- Twan Witteveen is Mahorokan Judoka van het Jaar 2024
- Van der Gijp: ‘Ik heb nog nooit een trainer zo snel zo goed zien worden’
- KNVB Beker: Sterk Sparta Rotterdam na strafschoppen onderuit tegen GO Ahead Eagles
- Tuttosport: ‘Hancko en Juventus bereiken akkoord’
- Schiedamse volleybal international Wessel Keemink vervolgt Carrière VfB Friedrichshafen
- Luigi Bruins verlengt bij Zwaluwen: "Er zit nog zoveel potentie in deze groep"
- Winterse transferperiode mogelijke uitweg voor Ivanusec: ‘Dinamo Zagreb wil hem graag terug’
- Wie moet er onder de lat tegen PSV? ‘Het is nooit dat iets vijf dagen voor de wedstrijd al beslist is’
- Vacature: 'Slapende reus' LYRA zoekt gepassioneerde hoofdtrainer
- Waterwegsport.nl tussenbalans: CION, HBSS, HVC’10 en VFC
- Twan Witteveen is Mahorokan Judoka van het Jaar 2024
