De laatste twee weken heb ik nog nooit zoveel gekeken naar de Olympische Spelen en dat gelukkig allemaal op normale tv-tijden. Niet midden in de nacht zoals in Tokio de vorige keer, niet straks laat op de avond over vier jaar in Los Angeles. Op Nederland 1 werd alles voortreffelijk in beeld gebracht en de keuzes “welke sport geef je voorrang” daar moet je mee leren leven. Zeilen zonder wind is niet echt spannende tv.

De eerste vier dagen waren voor Nederland prut, over het fiasco van judo schreef ik al eerder een column. Het roeien bracht alles op gang, maar niet bepaald een mondiale sport.

Nomen est omen
Je wist vooraf dat Nederland geen kans had met volleybal in de ‘poule des doods.’ Nederland verloor alleen niet van Turkije. Maar van de door het land gekochte/genaturaliseerde Cubaanse vuurtoren Vargas. Een paar dagen later kreeg  Oranje een pak slaag van de 202 centimeter lange ex-Russin Ekatarina Antropova, die 36 punten binnensloeg. Ik dacht dat er op de Spelen geen Russen mochten meedoen. Maar in sommige landen krijg je een paspoort net zo gemakkelijk als een vervalst rijbewijs. Nederland moest het doen met namen als Buys, Plak en nota bene Knollema. Met zo’n naam win je niet van een genaturaliseerde Turkse Russin. Dus meteen naar huis. Maar ja, zo kan ik het ook. Grensoverschrijdend gedrag.

Teamsporten
Ook met handbal (wel één van de meest spectaculaire teamsporten op de Spelen) kon het niet goed komen. Op het bewuste moment was mevrouw Van der Vaart c.s. niet thuis, en ook naar huis. De waterpolomeisjes vochten zich wel naar het brons en hielden precies 1 seconden over. Dat de meisjes van het hockey goud zouden halen was ingecalculeerd zeker, omdat ze tegen een coach vochten die eerder met de knoet had geregeerd.

Moeder
Gelukkig: atletiek (de moeder van alle sporten) bracht verwachte en onverwachte hoogtepunten: de gemengde 400m-estafette, polsstokspringer Duplantis met een  wereldrecord, de Amerikaanse hordenloopster die Femke Bol op haar plaats wees. Topamusement en reclame voor de Spelen, maar Femke huilde in de armen van haar moeder. Ook wat waard.

Schaamte
Maar vrijdagmiddag kreeg ik een gevoel van schaamte. Breaking: ‘modern’ geklede slordige tieners die op muziek een paar rollende bewegingen mochten maken, een jury die daarvoor punten gaf en waarmee  je ook nog een medaille kon winnen. Goddank, niet door de Nederlanders.

Rauw zwemmen of rouwzwemmen?
Sharon van Rouwendaal won ondanks het verlies van haar hondje iedereen de baas tussen de drollen van de Seine. Twee uur zwemmen tegen de stroom in, poepwater inslikken en dan de eindsprint winnen van je beste vriendin, de rouw van je hondje wegzwemmen. Dan heb je pas goud verdiend.

Weg ermee of Hans Klok?
Intussen zag ik flitsen van steile wand-klimmers die binnen 4,5 seconden naar boven klauterden en daarna goud omgehangen kregen. Klimmen doe je in de Ardennen op schoolkamp.
Dat klimmers, skateboarders, breakdancers en nog zo’n aantal kermisnummers een zelfde soort medaille krijgen als topsporters op de OS  is een blamage. Sterker nog dit soort evenementen moeten ze maar op een stadsplein doen op een mini-wk met DJ Tiësto.
Schrap ze in hemelsnaam vóór de volgende Spelen. Zo niet, dan stel ik voor ook meteen een goochelconcours te organiseren, waardoor ook Hans Klok kan winnen.

Emancipatie bereikt
Het ultieme bewijs voor topsport was de vrouwenmarathon op de laatste dag. Hoeveel zweetuurtjes moet Sifan Hassan in de Afrikaanse hoogvlakten niet gemaakt hebben om deze zevenheuvelenloop te kunnen winnen? In deze week liep ze 62 wedstrijdkilometers hard en won drie keer prijs. Vanuit de hardloophemel keek Emil Zatopek glimlachend toe. Na zeventig jaar was eindelijk de volledige emancipatie tussen man en vrouw bereikt. Een beter bewijs dan een Algerijnse halfman/halfvrouw een vijftal boksende vrouwen in elkaar te laten timmeren en dat belonen met goud.

Kunst
Het was pas de tweede keer tijdens de Spelen dat ik echt hardop juichte. Nederland heeft dus toch een Engelbewaarder. Winnen van twee Kenianen en twee Ethiopiërs in de laatste kilometer was megagoed van ons Hollandse loopwonder. Ook toevallig vlak bij de poepplek van Sharon.
Ik besefte ineens dat wij ook geleende/genaturaliseerde buitenlandse sporters hebben. Ja, zo kan ik het ook.

Avatar foto

DoorMischa Keemink

WaterwegSport.nl - info@waterwegsport.nl